Polska tradycja ślubna jest bardzo bogata. Nierzadko dziwimy się, po co kultywować tak niedorzeczne tradycje, jak obrzucanie Nowożeńców ryżem czy pieniędzmi. Przecież w Afryce ludzie głodują – czyż wyrzucanie ryżu to nie czyste marnotrawstwo? A Para Młoda wcale nie prosi o jałmużnę, po co więc monety? Jak się ustosunkować wobec tradycji, które tak nas dziwią i frustrują? 

Wiele par uważa, że ślub najlepiej wziąć latem lub przynajmniej późną wiosną. Na taki wybór wpływ ma ciepła i pozytywna aura. Za wiosennym lub letnim terminem oprócz uroków przyrody przemawia również to, że wówczas panna młoda może się pięknie zaprezentować. Zimny i deszczowy dzień nie sprzyja noszeniu pięknej sukni ani zbyt długiemu utrzymaniu efektownego makijażu i fryzury.

Taki pogląd podzielają jednak nie wszystkie przyszłe pary młode. Wówczas specjalnie na datę ślubu i wesela wybierają właśnie zimę. Wbrew pozorom wybór ten posiada swoje dobre strony.

Zimą łatwo o uzyskanie romantycznej scenerii, którą tworzą sypiące się z nieba płatki śniegu. Można zdecydować się na ślubną sesję zdjęciową w górach np. na nartach.

Obecnie mało mówi się o udziale rodziców państwa młodych w ceremonii ślubnej i uroczystości weselnej. Jeżeli już się to robi, to głównym tematem rozważań są podziękowania składane rodzicom przez parę młodą podczas wesela. Nie da się jednak ukryć, że rodzice mają też swoje obowiązki. Warto przy tym wiedzieć, że polskie zwyczaje dokładnie określają ich podział.

Dawniej bywało tak, że rodzice panny młodej opłacali i organizowali wesele, pokrywali opłaty kościelne oraz płacili za oprawę muzyczną. Z kolei do zadań rodziców pana młodego należało zapłacenie za bukiet panny młodej, przystrojenie kościoła i obrączki, zorganizowanie transportu podczas ślubu i wesela oraz zafundowanie parze młodej podróży poślubnej.

Obecnie coraz częściej odstępuje się od takiego podziału obowiązków. Rodziny dzielą się kosztami weselnymi po połowie lub oddzielnie płacą za zaproszonych przez siebie gości. Często zdarza się także, że większością spraw związanych z organizacją ślubu i wesela zajmują się państwo młodzi. Mają oni też swój udział w pokrywaniu weselnych kosztów.

Trwa wesele. Młodzież siedzi znużona przy stole, całą swoją postawą okazując światu pogardę i podręcznikowy weltschmerz. Puszczone samopas dzieci biegają bezładnie po sali i pokrzykują na siebie, przyspieszając pięściami wypadanie mlecznych zębów. Na parkiecie nieśmiało podrygują Nowożeńcy, przydeptując się nawzajem miarowo. Wujek Bogdan nurkuje pod stołem w poszukiwaniu sensu życia, babcia zamyka się w sobie, by z sentymentem wspominać własne huczne wesele w asyście bomb i strzałów, zaś ciocia Hela z Gienią z Zabrza łypią na całą sytuację okiem i głośno wyrażają niezadowolenie z przebiegu zabawy.

To jest czarny scenariusz przebiegu wesela, mającego wieńczyć najpiękniejszy dzień w życiu Młodej Pary. Scenariusz bardzo zresztą prawdopodobny. W dniu ślubu najważniejsi są gospodarze, ale i oni widząc, że goście marnie się bawią, podupadają nieco na duchu.