Chleb zawsze pełnił w polskiej tradycji niezwykle ważną rolę – podnosił rangę uroczystości rodzinnych, uświęcał i utwierdzał zawierane umowy. Symbolizował przyszłość rodziny, dostatek, płodność, a nawet kontakt z opiekuńczymi duchami zmarłych.

Pieczywem wypiekanym na wesele był kołacz. W zależności od regionu Polski ciasto nosiło inną nazwę. Jego kształt i sposób wypiekania również zależał ściśle od regionu, w którym odbywało się wesele. We wschodniej Polsce drobna szlachta wypiekała tzw. „korowaje”, które znane były także w innych krajach – m.in.: w Serbii, Bułgarii, na Ukrainie i Białorusi.

Ostatnio obserwuje się w Polsce wzrost liczby ślubów zawieranych między osobami wiary katolickiej a wyznawcami innej religii. Tendencję taką łatwo zauważyć, patrząc na liczbę wpływających do arcybiskupów próśb, dotyczących zezwolenia lub dyspensy na zawarcie ślubu z innowiercą.

Sytuacja taka często zdarza się wówczas, gdy dziewczyna lub chłopak wyjeżdża za granicę – do Anglii, Irlandii czy nawet krajów Bliskiego Wschodu – i tam poznaje wyznawcę innej religii. Dzisiaj zawarcie związku małżeńskiego z prawosławnym, buddystą, anglikaninem, muzułmaninem czy protestantem nie stanowi już większego problemu, wystarczy tylko zwrócić się z prośbą do kurii o zezwolenie lub dyspensę. Paradoksalnie, zgody biskupa wymaga też ślub pomiędzy katolikiem a ateistą.

Obecnie coraz więcej podróżujemy, co przekłada się na fakt, iż poznajemy osoby pochodzące z innych krajów, a nawet kultur. Co więcej, obserwuje się rosnącą fascynację obcymi kulturami i zwyczajami. Jak wiadomo, często znajomość lub przyjaźń może przerodzić się w wielką miłość. Dobrym rozwiązaniem jest wówczas organizacja ślubu i wesela wielokulturowego. Pozwoli to uszanować tradycje i zwyczaje panujące w obu rodzinach. Jak jednak właściwie się do tego zabrać?

Najważniejsza jest oczywiście rozmowa obu rodzin. Pozwoli ona na wzajemne poznanie wszelkich tradycji i zwyczajów, które panują w obu krajach lub nawet kulturach. Celem takiej dyskusji powinno być pogodzenie zwyczajów i preferencji obu rodzin.

Większość osób kojarzy planowanie wesela i ślubu jedynie z przyjemnymi aspektami. Para młoda myśli o swojej miłości, obrączkach, przepięknych kreacjach, przystrojeniu kościoła, przygotowaniu wesela i wielu innych sprawach. Mało kto bierze pod uwagę przykry fakt, że może wydarzyć się sytuacja, w której całą uroczystość należy przełożyć.

Gdy już dojdzie do nieprzewidzianego wydarzenia, często górę biorą negatywne emocje. Warto ich jednak unikać i trzeźwo rozważyć całą sytuację. Pierwszym krokiem powinna być rozmowa z partnerem lub partnerką o przyczynach modyfikacji planów. Jeśli jest taka możliwość, warto wyznaczyć kolejną datę ślubu.