Jak Polska długa i szeroka, wszędzie weselnicy bawią się, przypijając do siebie, wznosząc toasty i „zaliczając” kolejki. Taki sposób świętowania jest zakorzeniony w naszej tradycji. Coraz częściej jednak się zdarza, że Młoda Para decyduje się zorganizować wesele bezalkoholowe. Przyczyn takiego wyboru może być wiele: abstynencja, walka z alkoholizmem, moda lub chęć bycia na bakier z konwencjami. Jakikolwiek jest powód, zawsze wywołuje sporo kontrowersji wśród zaproszonych na uroczystość.

Pomimo swej szlachetnej wymowy, wesele bezalkoholowe może skłócić Młodych z gośćmi i przyczynić się do powstawania niezręcznych sytuacji. Nierzadko weselnicy czują się źle potraktowani – przynieśli przecież prezent, zatem chcą czegoś w zamian. Tym „czymś” jest między innymi alkohol na stołach. Uzasadnioną niechęć budzi narzucona zaproszonym forma świętowania – zupełny zakaz spożywania alkoholu. Goście mają też prawo mieć podejrzenie, że brak napojów alkoholowych na weselu to wyraz skąpstwa Pary Młodej.

Chleb zawsze pełnił w polskiej tradycji niezwykle ważną rolę – podnosił rangę uroczystości rodzinnych, uświęcał i utwierdzał zawierane umowy. Symbolizował przyszłość rodziny, dostatek, płodność, a nawet kontakt z opiekuńczymi duchami zmarłych.

Pieczywem wypiekanym na wesele był kołacz. W zależności od regionu Polski ciasto nosiło inną nazwę. Jego kształt i sposób wypiekania również zależał ściśle od regionu, w którym odbywało się wesele. We wschodniej Polsce drobna szlachta wypiekała tzw. „korowaje”, które znane były także w innych krajach – m.in.: w Serbii, Bułgarii, na Ukrainie i Białorusi.

Obecnie coraz więcej podróżujemy, co przekłada się na fakt, iż poznajemy osoby pochodzące z innych krajów, a nawet kultur. Co więcej, obserwuje się rosnącą fascynację obcymi kulturami i zwyczajami. Jak wiadomo, często znajomość lub przyjaźń może przerodzić się w wielką miłość. Dobrym rozwiązaniem jest wówczas organizacja ślubu i wesela wielokulturowego. Pozwoli to uszanować tradycje i zwyczaje panujące w obu rodzinach. Jak jednak właściwie się do tego zabrać?

Najważniejsza jest oczywiście rozmowa obu rodzin. Pozwoli ona na wzajemne poznanie wszelkich tradycji i zwyczajów, które panują w obu krajach lub nawet kulturach. Celem takiej dyskusji powinno być pogodzenie zwyczajów i preferencji obu rodzin.